Zespoły stały się nieodłącznym elementem współdziałania na rzecz realizacji strategii firm. Realizując cele zawodowe uczestniczymy w zespołach a im wyższa ranga stanowiska bądź postawionego celu tym bardziej znacząca staje się współpraca w zespole. Wierzymy, że sprawność naszych organizacji opiera się na pracy zespołowej, że zespoły są po prostu skuteczniejsze, a dzięki posiadanemu potencjałowi potrafią efektywniej osiągać zamierzone cele. Ludzie w dobrze uformowanych zespołach w odróżnieniu od grupy osób związanych jedną pracą mogą podejmować trafniejsze decyzje, lepiej rozwiązywać złożone problemy, kreować więcej skutecznych rozwiązań i osiągać stawiane im wyzwania efektywniej.

Dla uruchomienia ważnych funkcji w budowaniu zespołu potrzebna jest:

• świadomość zespołowa – orientacja w jakich momentach potrzebujemy swoich doświadczeń?
• rozumienie istoty zespołu – po co jesteśmy i dlaczego uznaliśmy, że potrzebujemy tego zespołu?
• uznanie dla pełnionych ról – co poszczególne osoby mogę wnieść do zespołu i jak wdrożyć ten potencjał?
• współdziałanie na planie przywództwa zespołowego – przestrzeni dla swobodnego działania
• odpowiednie zarządzanie – wypracowanie określonej kultury, wysokich standardów współpracy
• osiąganie porozumienia – omijanie konfliktów oraz umiejętność wypracowywania konsensusu
• zintegrowanie potencjału – zaakceptowanie korzystnej współzależności, tożsamości i poczucia wspólnoty
  

Na podstawie trenerskich doświadczeń, wieloletniej pracy z menedżerami przy realizacji szkoleń dla zespołów o różnej specyfice, w różnych organizacjach reprezentujących różne branże oraz kultury organizacyjne sądzimy, iż pewna liczba zespołów nie osiąga pełnego rozwoju – pozostając w faze:  tzw. Stormingu. Faza ta w terminologii Cyklu Życia Zespołu albo Etapów Dojrzałości Zespołu – dotyczy stanu  docierania się, oscylowania wokół  osobistych ambicji oraz celów, realizacji własnych priorytetów, szukaniu akceptacji dla własnego stanowiska – roli w zespole, zwalczaniu poglądów innych lub uskuteczniania tzw. dążeń jednostkowych – bywa, że sprzecznych z wartościami, priorytetami i celami nadrzędnymi dla zespołu. Faza Stormingu – docierania się jest wczesną fazą funkcjonowania zespołu, gdzie wiele energii i potencjału zużytkowuje się w sposób nieefektywny – stale powracając do nieuporządkowanych kwestii w zespole. Jest to faza wielokrotnego powielania tych samych błędów w istotny sposób ograniczających lepsze współdziałanie. Brak wypracowania określonych standardów i norm dla zespołu – z powodu skupiania się na realizacji celów i zadań operacyjnych z pominięciem czasu i uwagi na sprawy związane z uformowania zespołu – blokuje osiągnięcie dojrzałości.

Przykłady ze świata biznesu pokazują, że zaniedbywane budowanie zespołu, zła kultura w zespole, brak systemu wartości i żelaznych zasad sukcesywnie oddala ludzi od zespołu, od dalszej współpracy a w konsekwencji od biznesu! Na skutek złej kultury organizacyjnej – reprezentowanej przez zarząd lub szefów ludzie zaczynają realizować niezwykłe cele i mieć osiągnięcia dopiero … poza firmą. Czasem kultura określonego zespołu czy organizacji po prostu nie jest tego warta by w nim zrealizować swój potencjał – dać swoje najlepsze pomysły czy urzeczywistniać idee; tylko po to by skazać się na realizację swojego potencjału w tak kiepskiej atmosferze wokół współpracy! Ludzie odchodzą a wraz z nimi potencjał stracony dla firmy! Jest to najogólniej mówiąc konsekwencja braku przywództwa zespołowego.

Storming – docieranie się chociaż istotny i nieodzowny z punktu widzenia rozwoju zespołu – nie jest etapem najbardziej dojrzałej współpracy, może prowadzić do pogłębienia dezintegracji lub przeciwnie – odpowiednio zarządzany doprowadzić do wzrostu świadomości zespołu. Zaniedbanie przejścia z tej fazy do kolejnego poziomu/etapu funkcjonowania zespołu wynika z niedociągnięć już na etapie tzw. Formingu – formowania  zespołu, złego przywództwa na skutek braku wizji dla zespołu w procesie kształtowania się tożsamości zespołu obowiązujących norm i zasad organizujących współpracę.

Uważność na zespół i dbałości o unormowanie i utrwalenie wartości oraz zasad na rzecz kultury współdziałania w konsekwencji prowadzi zespół do etapu Performingu – wysokoefektywnej i satysfakcjonującej współpracy.

Lista obszarów rozwojowych – wynikających z dysfunkcji zespołu:

• wypracowanie celu i wartości dla zespołu  – budowanie poczucia tożsamości i świadomości po co zespół istnieje
• rozwijanie zdolności do pokonywania przeszkód – wypracowanie zasad postępowania i metod regulujących sposób realizacji celów
• rozwijanie porozumienia, wzmacniającego potencjał zespołu w zdolności do współdziałania, wypracowanie kultury komunikacji
• rozwijanie kompetencji w zakresie zespołowego podejmowania decyzji i umiejętności rozwiązywania problemów
• ustalenie występującej współzależności, określenia i uznania dla poszczególnych ról w zespole, pogłębianie tożsamości
• podnoszenie kultury zarządzania do poziomu przywództwa zespołowego,  kreowanie liderów wewnątrz zespołu
• poszerzanie elastyczności w działaniu poprzez  eliminowanie sztywnych procedur i dzielenie się odpowiedzialnością i władzą
• podnoszenie morale poprzez budowanie kultury, która wzmacnia mechanizmy współpracy, poszanowanie dla norm i wartości
• rozwijanie kompetencji zwiększających zasoby intelektualne i merytoryczne w zespole